ลืมเกิบบ่ลืมเขา
เจ็บอยู่บ่ล่ะหื้อ จื่ออยู่บ่เฮ้อ
สมองเบลอบ่เป็นอันกินอันนอน
อยากสิลืมเขาฟ้าวเอาเหล้ามาถอน
เมาล่ะนอน กะคือสิลืมได้
แต่มันบ่คือเว้า เขายังอยู่ในใจ
แต่สิ่งที่ลืมได้ มันบ่แม่นเขา
อยากสิเมาลืมเขามันผัดบ่แม่น บัดลืมแหวนกุญแจ
รถเงินสดกะหาย จื่อทางเมือบ้านกะบ่ได้
อยากลืมเขา แต่เฮ็ดได้แค่ลืมเกิบ
กินเบียร์เบิดตั้งว่าหลายเติบ สุดท้ายลืมเกิบบ่ได้ลืมเขา
กะว่าสิกินให้เมา ให้เหล้าลบเขาบัดแห่งจื่อได้
เว้าเรื่องความ ฮักคือสิเบิดบุญคัก
จนหมู่เอิ้นอิแหล่โส ว่าโสตาย
เมาจนฮากกะลืมเขาบ่ได้ดอกเด้ออิหมอ
อยากสิเมาลืมเขามันผัดบ่แม่น บัดลืมแหวนกุญแจ
รถเงินสดกะหาย จื่อทางเมือบ้านกะบ่ได้
อยากลืมเขา แต่เฮ็ดได้แค่ลืมเกิบ
กินเบียร์เบิดตั้งว่าหลายเติบ สุดท้ายลืมเกิบบ่ได้ลืมเขา
กะว่าสิกินให้เมา ให้เหล้าลบเขาบัดแห่งจื่อได้
เว้าเรื่องความ ฮักคือสิเบิดบุญคัก
จนหมู่เอิ้นอิแหล่โส ว่าโสตาย
เมาจนฮากกะลืมเขาบ่ได้ดอกเด้ออิหมอ
ลืมเบิดสุอย่างแต่ลืมเขาบ่ได้ ลืมเบิดสุอย่างแต่ลืมเขาบ่ได้
ฮากเกือบตายกะลืม แต่เกิบนั่นล่ะหนา
ลืมหมดล่ะสร้อยแหวนนาฬิกา ลืมหมดล่ะสร้อยแหวนนาฬิกา
ลืม ได้เบิดล่ะฮอดรถฮอดรา แต่ยังจําหน้าล่ะอ้ายพุเป็นแฟนเก่า
กะจึ่งว่าเซาบ่ได้ เมาส่ำได๋กะจื่อได้คือเก่า
สุดท้ายลืมเกิบล่ะมันบ่ลืมเจ้า เมาแล้วแฮงคิดเห็น
เหล้าซื้อเหล้า เซ็นกะยังลืมบ่ได้
ลืมแต่ของใช้และของมีค่า เมาแล้ว น้ําตากะไหลคือเก่า
ยังคิดฮอดเจ้าคือเก่าคําแพง
กินเบียร์เบิดตั้งว่าหลายเติบ สุดท้ายลืมเกิบบ่ได้ลืมเขา
กะว่าสิกินให้เมา ให้เหล้าลบเขาบัดแห่งจื่อได้
เว้าเรื่องความ ฮักคือสิเบิดบุญคัก
จนหมู่เอิ้นอิแหล่โส ว่าโสตาย
เมาจนฮากกะลืมเขาบ่ได้ดอกเด้ออิหมอ
เมาเหล้านำหาเกิบให้พ้อ ดีกว่ารอเขา